YILLAR SONRA HATAY BAYRAM KÖMBESİ YEMEK !
BAYRAM KÖMBESİ
HÜSEYİN YETİŞ
yetis.huseyin@gmail.com - 0 (545) 3649543
Yoğun bir iş gününde Seyhan İlçesi Mithatpaşa Ecrin Meydan İlkokulu tarihi bir ana ev sahipliği yaptı. Çok değerli toprağım Fatma Şerbetçi ablamın maharetli elleriyle yaptığı ama tadımlık getirdiği Hatay kömbesini ilk defa yıllar sonra yemek çok ama çok duygulandırdı ve çokta mutlu etti. Çocukluk günlerinde yaşadığımız o eski günler bir film şeridi gibi gözlerimin önünde canlandı. Göz yaşlarımı kimi zaman tutamayarak bayram kömbesini yemek bir başka anlam ifade etti.
1997 yılından bu yana göz yaşlarını silerek gurbete çıkan ; yüreğinde memleket hasretini yaşayan ama gurbeti kendisine mekan gören yıllardır ekmeğini kazanabilmek için hayat mücadelesi veren bir kardeşinizim.
Çocukluğum ise Hatay’ı Hassa İlçesine bağlı Aktepe Mahallesinde geçti. Amanos Dağlarının eteğinde her evin bahçesinde gülleri eksik olmayan Aktepe’de yoksulluk bizim hayat yoldaşımızdı. Ama, hayata tutunabilmek için çalışmak gerekirdi. Yokların mahallesi Aktepe’de en çok yapılan işlerin başında ise tarlalarda ırgatlık gelirdi. Rahmetli Babam Topçu Yetiş ve anam Gülüstan Yetiş elçilik yapardı. Mahallemizde bir çok çocukluk arkadaşlarımızla tarlalarda ırgatlık yaptık. En çok ta pamuk çapası yapardık. Amik ovası başta olmak üzere Aktepe civarında tarlası olan çiftçilerimiz kimi zaman tarlasında çalıştıracak işçi bulamazlardı. O dönemde tarlada iş bulabilmekte başka bir meziyetti. Bu nedenle iş bulduğumuza çok sevinirdik. En çok ta kavun, domates düzme ve yükleme işi olduğunda çok mutlu olurduk.
Sabahtan akşama kadar çalışır ; akşam olunca evimize bir başka mutlulukla dönerdik. Evimize dönerken çok acıkır ; soframızda kalan kuru ekmekleri ve bayram kömbesini yerdik. Güneşte kurumuş ekmekleri ve bayram kömbesini yemek çok ama çok lezzetliydi. Yıllar geçse de hala o ekmeğin ve kömbenin tadını asla unutamam.
Hatay Hassa Lisesi’nde öğrenim hayatıma devam ederken her gün okul dönüşü Rahmetli Ömer Keskin amcamızın “Melek Girmez” diğer adı “Merkez Kıraathanesi” nin önünde ayakkabı boyacılığı yaptığımız o günleri .. Üniversiteyi kazanabilmek için bir dershanenin kantininde çalışarak, bulaşık yıkayarak , sokak lambası altında ders çalıştığım günleri asla unutamam.. Akşamları Belediye garajında bulunan Karate okuluna gidebilmek için okul önlerinde simit sattığım günleri.. Hocam Abdullah Gök ile Aktepe’de kamyon garajı içerisindeki karate okulunda idman yaptığımız o günleri asla unutmam.
İstanbul 3. Bölgede yerel basında muhabirlik, Haber ve Spor Müdürlüklerinde ,Fotomaç Gazetesinde görev aldım. Adana’da ise 2005 yılından bu güne yıllardır görev yaptığım Toros Gazetesi başta olmak üzere bir çok gazetelerde basın emekçisi olarak görev yapmanın onurunu yaşadım.
Ve… Adana..
İlk defa yedi yaşında rahmetli dedem Ali Rıza Doğan’nın vefatı nedeniyle Seyhan İlçesi Mithatpaşa Mahallesine geldiğim şehir. Bir zamanların sanayi devi .. Bereketli toprakların kenti.. Şimdi ise Yoksulluğun,işsizliğin kenti Adana’da yaşam giderek zorlaşmaya başladı. Can dostlarım , aile dostlarım ile yaşama yeniden tutunmak ; hayatın acılarına, hastalıklarına , vefasızlıklarına aldırış etmeden mücadele vermek ailemle bana bir başka anlam ifade ediyor. Geçmiş günlerin mirası ile hayata tutunmak bir başka güzellik veriyor insana.. Bu duygu ve düşüncelerle Hatay Kömbesi yemek..
Geleneksel kömbemiz ise zengin kültürel mirasının bir parçası olarak biliniyor. Bayramlar dışında özel günlerde de yapılmaya devam ediyor. Ama, en çokta Ramazan ayında.. Hatay iline özgü, özellikle bayramlarda yapılan Rahmetli Anam Gülüstan Yetiş ve babam Topçu Yetiş başta olmak üzere Hatay Hassa Aktepe’de her evde kömbe yapma telaşı başlardı. Mahallede hangi aile kömbe yapsa komşular bir araya gelir işler çok kısa sürede biterdi. Tepsiye düzülen kömbeler odun ateşinde yanan fırında pişer; kokusundan doyardık. Bayram ziyaretine gelenlere kömbe ikram edilirdi.
Kömbe yapmadan bayramın geldiğini Hatay’da kimseler anlamaz. Yıllar öncesinden bu güne Ramazan bayramına on yada on beş gün kala ailelerde kömbe yapma telaşı yaşanıyor. Hatay da imece usulü ile kömbe yıllardır geleneksel olarak yaşatılıyor. Hatay’da hemen her aile 5-10 kilogram arasında kömbe yapar. Yapımında; özenle elde edilmiş karanfil, damla sakızı, tatlı yenibahar, zencefil ile karışımı elde edilen kömbe baharatı ve zeytinyağı, sadeyağ, sıvı yağ, şeker kullanılır. Hatay için bir şans olan abim ve büyüğüm Toprağım Büyükşehir Belediye Başkanı Mehmet Öntürk ve ekibinin gelecek nesillere miras olarak tanıttığı Hatay Kömbesi’ni yıllar sonra yemenin mutluluğu, burukluğunu bir kez daha hissetmek .. Bir başka bir duygu.
Yıllar önce büyük bir zevkle yediğim Hatay Bayram Kömbesini ilk defa yememi sağlayan, bir geleneği yaşatan ; geçmişi yeniden hatırlatarak yaşamak ve yaşatmak imkanını sağlayan, tadı hala damağımda çıkmayan, hafızamda çıkmayan o eski bayram günlerindeki gibi bayram kömbemizi hatırlatan çok değerli çalışma arkadaşım ablam Fatma Şerbetçioğlu’na , zerafeti ve hamaratı ile adından söz ettiren toprağım kardeşim İnci Kürklüoğlu’na çok değerli çalışma arkadaşlarıma , ama çok teşekkür ederim.
