GÖNÜL BU YA...

Kırılan sadece gönül değil, güvenin de sesi olur bazen...

Allah katında kim, karşılıksız ve gönülden; hak edene, yetime, kimsesize, düşküne, mağdura yardım eder ve iyilik yaparsa sevap kazanır.

Ama ondan önce bir gönül kazanmak gerekir.

Çünkü gerçek sevap, gönül kazanmaktan geçer.

Gönül bu ya...

Kırmaya gelmez, incitmeye hiç gelmez.

Herkesin bir onuru, bir gururu vardır.

Kimse kendini Kaf Dağı’nın ötesinde görmesin;

kimse kimseden üstün değildir.

Bir kez kırıldı mı, ne kadar tamir etmeye çalışırsan çalış,

eskisi gibi olmaz artık.

Hele bir de o gönül, hak ettiğinden bile fazlasını vermişse...

İnan bana, o yürekte bir daha yol bulmak çok zordur.

Çünkü gönül, güvenle beslenir;

kırıldığında ise sessizce kapanır.

İnsan bazen farkında olmadan kırar, bazen bilerek...

Ama sonucu değişmez:

Bir gönül kırıldı mı, araya mesafe girer.

Ne söz, ne zaman, ne özür o bağı eski hâline getirebilir.

Unutulmamalıdır ki;

hayatta herkesin bir yeri vardır ama

hiç kimse vazgeçilmez değildir.

 Gönül, insanın aynasıdır; kirletme, kırma, kazanmaya bak.

 “Gerçek sevap, gönül kazanmaktan geçer.”